Era un día normal para un leñador. Os paxaros cantan doces melodías, as árbores danzan co vento e os cervos van comer herba. Hoxe é un día normal, ou iso pensou Alfredo.
Todo ía normal na vida de Alfredo: levantarse da cama, almorzar, vestirse, perparar as cousas para leñar, ir leñar, comer, leñar de novo, dar un paseo, ir para casa, ducharse, cear e durmir. Así todos os días, ata que un día a súa rutina rompeuse.
Narra Alfredo:
Estaba comendo un bocadillo de xamón cando escoitei un ruido fóra da casa, un ruido como se caese algo. Eu pensei que era un paxaro, entón non lle din moita importancia.
Xa terminei de leñar un par de árbores, e dirixinme ao meu paseo matutino. Camiñaba vendo as árbores danzar co vento, ata que esa tranquilidade fóiseme. Percateime de que había un diario debaixo do meu pé. Recollino e fun a casa correndo.
Cheguei á miña casa, deixei as cousas de leñar ao lado da porta para logo sentarme no banco que estaba no medio do salón. Abrín a primeira páxina e... non había nada. Non lle din máis voltas e fun durmir.
Mentres durmía tiña pesadelos coa Santa Compaña, cos cruceiros da miña vila. Tamén aparece un home cun abrigo longo de coiro que tiña unha cruz na man, e logo...
Despertei, non sabía qué significaban aqueles soños. Entón para distraerme dinme unha ducha, pero aquela distracción non durou moito, xa que o diario estaba aberto, e tiña cousas escritas.
E así todos os días, cada un deles as páxinas enchíanse de historias en relación coa Santa Compaña. E eu investigaba e investigaba, e agora xa non vou leñar coma antes, xa que teño a preocupación de que a Santa Compaña se me apareza. Pero iso non é preocupante, senon é...
¿Quén escribía no diario?
Pregunteime a min mesmo, que estaba sentado nos escalóns dun cruceiro.
(Un conto de Nerea P. G. - 2º ESO A)
Ningún comentario:
Publicar un comentario