O bosque.

"O neno das piñas". Cadro de A. Daniel R. Castelao (1926). 

 - Xoán, desperta... Xoán!
- Qué?
- Veña, levanta. Cada día cústame máis despertarte.
- Nai, hoxe a quen lle tocaba ir talar madeira ao bosque?
- Hoxe tócache a ti.

Sentín un calafrío. De todas as tarefas que tiñamos que facer a miña irmá e mais eu, esta era a peor.

- Deixa a cara de lerdo e vístete para ir á escola.

- Está ben...

As clases foron longas, moi longas, pero o mellor era que eu non prestaba atención, xa que non podía sacar da cabeza a idea de ir ao bosque. Á luz do día era inofensivo pero na noite era horrible, dicían que había lobos e mesmo a Santa Compaña, pero o segundo era moi improbable xa que había moitos cruceiros preto do bosque.

De súpeto dinme conta de que xa estaba no bosque. O día si que pasou axiña. Comecei a talar, a tarefa era sinxela xa que eu era un rapaz forte. Fun adentrándome no bosque e xa era de noite. Intentei orientarme pero non puiden. Custaba o dobre xa que eu estaba a tremer, porque as árbores parecían monstros. Xeóuseme o sangue. Vin á Santa Compaña achegándose a min e oín un ouvido de lobo. A Santa Compaña viña canda mín así que comecei a correr. Encontrei un cruceiro e agarreime a el con tanta forza... viñan cara mín. Por qué carallo non se detiña? Íame pillar pero de repente un berro peor ca o do lobo fíxome sobresaltar.

- Xoán!!

- Qué queres?
- Por qué estás durmindo na miña clase!!!?
- Síntoo, profe.
- Nin sinto nin nada, vai falar co director.
- Está ben...
- Prestade atención. Castelao era...

(Un conto de Gabriel O.L. - 2ºESO B)