Todos os anos na aldea de Xuliám celébrase a festa de Samain dunha maneira moi especial.
Xulián é o panadeiro da vila de Castro Baixo e sempre se encarga de organizar a festa xunto aos seus amigos Manuel e Ricardo.
Étan famosa esta celebración que vén xente de moitos lugares. A tradición di que hai que ir desfrazado da forma máis terrorífica posible. Seguen esta tradición porque un ano, unha persoa que non estaba disfrazada tivo un accidente mortal. Aquela noite doo ano 1972 un forte vento soprou na aldea e tirou co cruceiro, caendo enriba de varias persoas. Faleceu soamente unha delas que era a única que non estaba disfrazada.
Dende aquel ano todo o mundo ía disfrazado á festa, e non volveu a ocorrer ningunha desgraza. Este ano Ricardo, o amigo de Xulián, non quixo disfrazarse porque quería demostrarlle a todos que iso só era un mito e que non ía suceder nada. Xulián non cría o mesmo que o seu amigo. Entón o que fixo foi estar toda a festacon el, porque tiña medo de que lle pasara algo.
Cando xa rematara a festa e todo o mundo marchara, os tres amigos quedaron a recoller algunhas cousas da festa. Mentres Ricardo e Xulián recollían a lona, Manuel foi buscar o seu tractor para transportar todo o material ao almacén. Cando volveu, ao intentar achegar o tractor, embestiu contra o cruceiro e unha das pedras máis altascaeu e golpeou na cabeza de Ricardo, causándolle a morte. Xulián berrou con moita forza que nunca máis deixaría pasar a ninguén sen disfraz á festa de Samain.
(Un relato de Víctor C.P. -2º ESO A)
Ningún comentario:
Publicar un comentario